૧૭ જૂન, ૧૯૮૩ ના રોજ મોરબી તાલુકાના મોડપર ગામમાં જન્મેલા સંત કિરણ દાસજીનું જીવન ભક્તિ, ખંત અને અતૂટ શ્રદ્ધાનું પ્રમાણ રહ્યું છે. એક સરળ મજૂર પરિવારમાંથી આવતા, તેમના પિતા, લવજીભાઈ ભીખાભાઈ મકવાણા અને માતા, શાંતાબેન લવજીભાઈ મકવાણાએ નાનપણથી જ તેમનામાં આધ્યાત્મિકતા અને ધાર્મિક પરંપરાઓ પ્રત્યે ઊંડો આદર જગાડ્યો. તેમના દાદા ભીખારામ બાપા પણ ભક્તિ અને આધ્યા્મિકતાના એક સમર્પિત મિસાલ હતા. તેમનું ઔપચારિક શિક્ષણ ફક્ત પાંચમા ધોરણ સુધી જ થયું હોવા છતાં, તેમનું હૃદય હંમેશા દૈવી હાજરી મેળવવા તરફ આકર્ષિત રહેતું.

બાળપણમાં, તેમને મંદિરોમાં જવા, ધાર્મિક વિધિઓમાં ભાગ લેવા અને ઉપવાસ કરવા, પરમાત્મા સાથે જોડાવાની શુદ્ધ ઝંખનાને પોષવામાં અપાર આનંદ મળતો હતો. તેમની આધ્યાત્મિક શોધ તેમને 2002 માં મોરબીમાં પરમ પૂજ્ય સંત કેશવાનંદ બાપુના આશ્રમમાં લઈ ગઈ. સાચું જ્ઞાન ફક્ત ગુરુના માર્ગદર્શન દ્વારા જ પ્રાપ્ત થઈ શકે છે તે સમજીને, તેમણે તેમના આધ્યાત્મિક ગુરુની શોધમાં યાત્રા શરૂ કરી, તેમના પિતાની કૌટુંબિક બહેન, નીરુબેન (શાંતિબેન) સાથે વિવિધ આશ્રમોમાં પ્રવાસ કર્યો.

2006 માં, આ યાત્રા તેમને કચ્છના જિલ્લા ના ભચાઉ તાલુકા ના ચિરઈ ગામમાં લઈ ગઈ, જ્યાં તેમણે બાબા રામદેવ પીરના સવરા મંડપમાં એક આધ્યાત્મિક મેળાવડામાં હાજરી આપી. ત્યાં, તેમને કબીર પંથ પરંપરાના સંત શ્રી સત દયાલનામ સાહેબ માલિયા વાળાને મળવાનું સૌભાગ્ય મળ્યું. તેમની પ્રતિભાને ઓળખીને, બાપુએ તેમને ભજન ગાવાનું કહ્યું. તેમના અવાજથી પ્રભાવિત થઈને, તેમણે તેમને સાંસારિક જીવન સ્વીકારવાની અને લગ્ન કરવાનું વિચારવાની સલાહ આપી. જો કે, તેમના સંકલ્પમાં અડગ રહેલા કિરન દાસજીએ બ્રહ્મચર્ય અને આધ્યાત્મિક સેવાના જીવન પ્રત્યેની તેમની અતૂટ પ્રતિબદ્ધતા વ્યક્ત કરી. તેમના સમર્પણને સ્વીકારીને, બાપુએ તેમને તેમના શિષ્ય સારથિદાસના શિષ્ય બનવાનું નિર્દેશન કર્યું, જોકે આ જોડાણ લાંબો સમય ટકી શક્યું નહીં.

૨૦૦૮ માં, તેમણે આખરે સત દયાલનમ સાહેબ પાસેથી ગુરુ મંત્ર પ્રાપ્ત કર્યો, જે તેમના માર્ગદર્શન હેઠળ એક ગહન આધ્યાત્મિક યાત્રાની શરૂઆત હતી. કચ્છ, કાઠિયાવાડ અને ગુજરાતમાં બાપુ સાથે રહીને, તેઓ સત્સંગ ભજનોના તેમના ભાવનાત્મક પ્રસ્તુતિઓ માટે જાણીતા બન્યા. તેમનો મધુર અવાજ અને ઊંડી ભક્તિ ઘણા લોકોના હૃદયને સ્પર્શી ગઈ, કબીર સાહેબના ઉપદેશોનો ફેલાવો થયો. સમય જતાં, તેમનો આધ્યાત્મિક પ્રભાવ સરહદોની પેલે પાર વિસ્તર્યો, પાકિસ્તાન માં તેમના ગુરુભાઈ માવદાસ ને ત્યાં ગુરુ સાથે બે મહિના સુધી રહી ને ભજન સૂફી સમુદાય સુધી પણ પહોંચ્યો.

૨૦૧૪ માં, બાપુની તબિયત લથડતાં, તેઓ ચોથી પેઢીના પૂજ્ય સંત કેવલ દાસ સાહેબના સમર્પિત શિષ્ય વસંત મહેશ્વરીના સંપર્કમાં આવ્યા. તેમના ભવિષ્ય માટે ખૂબ જ ચિંતિત, બાપુએ વસંતભાઈને કિરણ દાસજીના આધ્યાત્મિક મિશનમાં ટેકો અને માર્ગદર્શન આપવાની જવાબદારી સોંપી. ૨૦૧૫ માં બાપુના નિર્વાણ પછી પણ, વસંતભાઈએ આ વચનનું પાલન કરવાનું ચાલુ રાખ્યું છે, ખાતરી કરી છે કે તેમનો માર્ગ માર્ગદર્શન અને પ્રોત્સાહનથી પ્રકાશિત રહે.

તેમના ગુરુના અવસાન પછી, સંત કિરણ દાસજીએ મોરબીના પીપલી ગામની સીમમાં કબીર કિરણ ધામ નામનો આશ્રમ સ્થાપ્યો. આ આશ્રમ, જે હવે કબીર કિરણ ધામ ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ તરીકે નોંધાયેલ છે, તે શાંતિ, શાણપણ અને સેવાનું મંદિર બની ગયું છે. ટ્રસ્ટ દ્વારા, તેઓ લોકો, પ્રાણીઓ અને પ્રકૃતિના કલ્યાણ માટે અથાક કાર્ય કરી રહ્યા છે. દરરોજ, અસંખ્ય કબૂતરો અને પક્ષીઓ આશ્રમમાં આશ્રય મેળવે છે, જ્યાં તેમને પ્રેમથી ખવડાવવામાં આવે છે. વધુમાં, આશ્રમ રખડતા કૂતરાઓની સંભાળ પૂરી પાડે છે, જરૂરિયાતમંદ ૧૭-૧૮ બચાવેલા કૂતરાઓને આશ્રય અને પોષણ આપે છે.

સંત કિરણ દાસજીનું જીવન શ્રદ્ધા અને નિઃસ્વાર્થ સેવાની એક નોંધપાત્ર યાત્રા છે. કબીર સાહેબના ઉપદેશો પ્રત્યે તેમનું અતૂટ સમર્પણ, તેમનું કરુણાપૂર્ણ હૃદય અને માનવતા પ્રત્યેની તેમની નિષ્ઠા અસંખ્ય વ્યક્તિઓને પ્રેરણા આપે છે. તેમના ભજન, આધ્યાત્મિક પ્રવચનો અને સેવામાં અવિરત પ્રયાસો દ્વારા, તેમણે એક પવિત્ર સ્થાન બનાવ્યું છે જ્યાં દીવાદાંડી તરીકે ઊભું છે, જે બધાને પ્રકાશ અને જ્ઞાન ફેલાવવાના તેમના દૈવી મિશનને પ્રતિબિંબિત કરે છે.